Moeder natuur

Daar zijn we weer, het avontuur zit er bijna op maar nog niet helemaal. We zijn nu in Osaka maar hebben sinds het vorige verslag niet stil gezeten.
Na Hiroshima, de eerste stad waar een atoombom viel, zijn we met de trein verder gereisd naar Nagasaki, waar destijds een paar dagen later ook een bom viel. Een leuke stad, niet heel mooi, met een met een Nederlands tintje. Jaren lang was Nagasaki de haven waar onze Nederlandse handels schepen hun waar kwamen lossen. Toen in 1600 van de toenmalig keizer alle “buitenlanders” Japan moesten verlaten, mochten alleen de Nederlanders blijven. Zij moesten wel apart op een eiland blijven waar ze niet vanaf mochten. Er mochten ook geen Japanners op het eiland, afgezien van een paar mannen die de vracht kwamen controleren en natuurlijk wat dames van plezier. Via dit eiland, kwamen alle goederen binnen, zoals suiker en specerijen maar ook medicijnen uit Nederland en andere landen waar de VOC was geweest. Ook badmintonrackets, af en toe een piano, noem het maar op. Een erg interessant eilandje om te zien, waar nog steeds dingen in het Nederlands staan opgeschreven of waar je duidelijk de invloeden van ons land ziet. Overigens was dit de enige plek op de wereld waar de Nederlandse vlag nog wapperde tijdens de Franse bezetting. Het enige stukje Nederland in die tijd dus. In de buurt van dit eiland zijn ook de zogeheten “Dutch slopes” waar de niet-Japanners woonden en westerse huizen nog steeds staan. Alle foreigners werden destijds als Dutch aangesproken. Mooie huizen trouwens, met wat details die wij in ons huis ook hebben zoals de zichtbare houten balken van het dak.
Als je in Nagasaki bent, moet je natuurlijk ook hier naar het atomic bomb memorial. Niet zo indrukwekkend als in Hiroshima maar het zet je toch weer aan het denken. Zeker een indrukwekkende plek. Het is een vreemd idee om op de plek te staan waar 70 jaar geleden precies boven je een atoom bom is ontploft die zoveel verwoesting heeft aangericht.
Ook hebben we in Nagasaki een interessante parade gezien. Er was een optocht om de voorouders te eren. Dit werd gedaan door met zelfgemaakt bootjes met daarop een beeltenis van die persoon eventueel met lampionnen door de straten te lopen en vuurwerk af te steken. Sjonge wat een kabaal en leuk en mooi om te zien. In het verleden werden de bootjes aan het eind van de optocht met de brandende lampionnen in het water gelaten en dreven ze zo de haven uit. Vanwege het milieu doen ze dat niet meer. Het duurde wel lang zeg, het begon zo rond 17.00 uur en rond 23.00 uur waren ze nog bezig. We stonden eerst langs de weg maar zijn later vanuit de hotelkamer gaan kijken. Toch mooi om even mee te pikken.
Na Nagasaki gingen we verder naar Kagoshima, dit was vooral omdat we vanuit hier met de ferry naar een van de Japanse eilanden gingen. En het was maar goed dat we hier niet meer dan twee nachten hadden want naast de ferry was hier niets te beleven. Het regende ook een beetje wat het uiteraard niet veel beter maakte. Hier hebben we dus niet veel meer gedaan dan door de shoppingmall gewandeld en een rondje door de stad. Verder zaten we vooral de tijd uit. Wat nog wel spannend was, was de aardbeving de eerste avond. Vlak voor de kust van Kagoshima ligt een actieve vulkaan, die op dat moment wel heel actief was en regelmatig de aarde wat deed schudden. Zo ook onze eerste avond, wij lagen op bed, film te kijken toen ineens het hotel heen en weer begon te zwiepen. We keken elkaar een beetje in ongeloof aan en wisten niet goed wat er gebeurde. Eerst dachten we nog even aan de wind omdat het een heel lang smal hoog hotel was en we op de 10de verdieping zaten. Maar dat was ook een beetje ongeloofwaardig, het heen en weer zwiepen ging wel iets harder dan een beetje wind kon laten doen. Het hield trouwens al snel weer op. Toen we naar buiten keken zagen we niemand, maar dan ook niemand, de straat op rennen of wat dan ook, dus we dachten het valt wel mee. Zolang de mensen hier geen paniek hebben, zal het wel. Daarna zaten we ietwat onrustig verder naar de film te kijken, je denkt dan toch dat het nog een keer komt, maar dat was toch niet zo. De volgende ochtend toch maar even op internet zoeken of het een aardbeving was, bevestiging. De vulkaan is nu zo actief dat er eerder die week een code vier was afgegeven, wat wil zeggen dat mensen zich moeten voorbereiden op een evacuatie. Hebben wij dat! Er is dan alleen nog code 5 en dit betekent: RENNEN! Gelukkig gebeurde er niets in de dagen dat wij er waren en waren we dus ook blij toen we op de boot konden stappen naar de Amami eilanden. De boot vertrok om 18.00 en zou om 5.00 uur in de ochtend op Amami aankomen, waarna die verder vaart naar de eilanden verder in het zuiden. We hadden een slaapplek gereserveerd in de slaapzaal tussen de Japanners en dat was prima. Het was een grote boot, met een roltrap naar de bovenverdieping als je binnenkwam, een paar slaapzalen, wat kleine tien persoons kamers en wat privé kamers voor twee personen. Ook was er nog een restaurant en wat zithoekjes. Wij lagen met ongeveer 100 mensen in de slaapzaal, ieder had een eigen stukje met een matrasje, deken en een kussen in de vorm van, en net zo hard als, een schoenendoos. Dat slaapt dus niet zo lekker, dan maar een trui oprollen en als kussen gebruiken. De Japanners zijn nette mensen en praten zachtjes, zelfs de kinderen fluisterden. Dat is toch wel fijn als je om 5.00 uur van de boot af moet en een paar uur wil slapen. Veel hebben we trouwens niet geslapen, af en toe een uurtje en om 4.00 uur gingen de lichten alweer aan. Het bleek dus dat die hele slaapzaal daar de boot afging. Vanaf de ferry namen we de bus naar Akakina, waar we via Airbnb bij Akio in zijn huis verbleven. Een aardige jongen die alleen woont in een typisch Japans huis met papieren muren, schuifwanden en een gang rond het hele huis. Luxe was er niet, geen airco, douchen in een bak in de hoek van de badkamer, slapen op een matrasje op de grond, maar heerlijk rustig was het wel. In het dorpje was niet veel te doen, een paar winkeltjes, een paar restaurants, een supermarkt en een strand. Meer heb je niet nodig, toch? Akio kookte iedere avond heerlijk Japanse gerechten met verse vis, veel groenten en o.a. varkensoren (niet super lekker, maar ook niet vies, een beetje taai en pezig). ’s Morgens voor hij naar zijn werk vertrok, maakte hij ontbijt en koffie klaar dat wij dan pas uren later op aten als we wakker werden. Ook konden wij gebruik maken van snorkel spullen en had hij twee fietsen waarmee we naar de verder gelegen stranden zijn gefietst. Mooie stranden (achter net iets te hoge bergen voor de niet al te beste fietsjes) waar we heerlijk hebben liggen zonnen en genoten van niks doen. Blauw water, het rif vlakbij, licht zand en vooral niet teveel andere mensen op het strand (soms zelfs niemand). Maar ook hier kwam moeder natuur even langs in de vorm van een tyfoon. Deze was al een paar dagen onderweg en zou even op bezoek komen, gelukkig niet helemaal over het eiland maar een 100 km zuidelijker. Het heeft ons toch twee dagen thuis gehouden. Wat ook wel prima was want ik was toch wel een beetje verbrand. Meer dan flinke windstoten en hoosbuien was het niet. Het leek het een beetje op een goede herfststorm in Nederland. Als op een gegeven moment de stormluiken dicht worden gedaan en de elektriciteit een paar keer uitvalt, wordt het toch wel echt. Een avond is het echt tekeer gegaan maar na een paar uur hield het weer op. De volgende dag waaide het nog flink en was het bewolkt maar durfden we toch weer even naar buiten te gaan. Wandelend door het dorp, leek er weinig/geen schade te zijn. Toen hadden we nog maar een dag over om naar het strand te gaan, dus daar hebben we ook even goed van genoten. Heerlijk nog even bakken, door de wind en de langsdrijvende wolken was het goed uit te houden en zijn we niet verbrand. Overigens was de zee die dag nog wel te wild om te gaan snorkelen dus alleen maar even zwemmen in dat mooie heldere blauwe water. De Japanners zwemmen trouwens allemaal in hele outfits, lange broeken, lange mouwen, truien met capuchons. Die huidjes willen geen zonnestralen, want de schoonheid is hier een lichte huid. Er zijn er maar een paar die in zwembroek of bikini het strand op gaan of het water in.
Vanaf de Amami eilanden, hadden we een vlucht naar Osaka, de laatste stop in Japan en van deze trip. We konden ook met de boot maar dat zou 25 uur duren en daar hadden we niet zo’n zin in. Vanaf Amami, een heel klein vliegveld, waren we in anderhalf uur in Osaka. Hier zitten we nu in een hotel buiten het centrum, een beetje het “wallen” gebied van Osaka dus we voelen ons hier wel thuis. Met de metro zijn we zo in het bruisende drukke centrum vol met hippe jonge mensen. Het was een kleine cultuurshock na het eiland. Vergeleken met het eiland is het hier heel druk en zijn de mensen wat brutaler dan we in andere delen van het land hebben meegemaakt. Misschien komt dat wel door de vele hippe jonge mensen, die houden zich wat minder bezig met tradities en gebruiken. Zo zien we hier minder mensen in kimono lopen en wachten mensen niet netjes tot iedereen uit de metro is gestapt voor ze instappen (het lijkt Nederland wel). Daarnaast is het gewoon weer een wereldstad met veel mensen, veel verkeer, maar dat went ook alweer. We zijn een dagje gaan shoppen en kwamen daarbij in een straat vol schreeuwende uithangborden, de een nog groter dan de ander. Er hing een draak aan de gevel, een bewegende krab, een trommelende clown, een pufferfish, gigantische sushi’s, te gek om op te noemen en overal kwam muziek en herrie vandaan. Wat een gekkenhuis, hilarisch! Er was ook een straat met winkels voor de restaurants, bij ons gaat iedereen naar de groothandel maar hier niet dus. Alles konden we kopen, van kopjes, messen, schalen, pannen tot menukaarten, uithangborden, lampionnen, plastic voorbeelden. Alles was er, leuk om even tussen te neuzen.
Ook heeft Osaka een van de beste Aquaria ter wereld en aangezien het zou gaan regenen, een goede tijdsbesteding. Het is inderdaad een heel mooi aquarium, waar veel te zien is en mooi opgezet rondom een groot bassin in het midden met daarin een flink aantal roggen en twee walvishaaien. Daaromheen de zeehonden en zeeleeuwen, otters, vissen die je bij het great barrier reef vindt of bij de poolgebieden, inktvissen en kwallen. We hebben ons goed vermaakt daar, net als die 10 miljoen andere mensen die er waren! Ja, het was best druk. Het eten is weer lekker hier, na Akio’s home-cooking moeten we weer zelf kiezen of van de kaart het goede plaatje kiezen maar dat lukt toch aardig. Soms krijg je nog wel eens uitleg over welk sausje waarbij hoort of wat je waar in moet soppen maar dat is dan helemaal in het Japans. Alsof wij dat dan snappen, dus netjes knikken en hai (ja) zeggen en vervolgens goed naar de andere tafels kijken wat je moet doen (en vaak weten we het ook al!).
En vandaag zijn we gaan Taiko drummen, als je dan toch in Japan bent... We hadden een les van een uur geboekt, wat zoals we al verwachtte heel snel voorbij was. We kregen wat uitleg over de drum en waren al snel aan het rammen. In een uur hebben we een liedje geleerd. Het was niet heel moeilijk. We kregen drie partijen aangeleerd die we vervolgens door elkaar speelden. Naast ons was er nog een Nieuw-Zeelandse vrouw, dus een klein groepje. Heel leuk om een keer te doen!
Morgenavond vliegen we terug naar Nederland via Istanbul. Onze vlucht vertrekt om 22:30 dus we hebben nog een dag te vullen maar dat gaat vast lukken. Uitslapen tot we moeten uitchecken, rustig ergens brunchen, wat rondlopen en dan zal het wel weer etenstijd zijn.. We moeten ook alweer op tijd op pad omdat de directe trein er toch nog een uur over doet.

We hebben een hele mooi tijd gehad, eigenlijk zijn die drie maanden heel snel gegaan. Zo ben je nog in Rusland met zijn grote flamboyante steden, dan hobbel je over de Mongoolse steppe in een oud leger busje, vervolgens wordt je aan alle kanten omver gelopen in Beijing om vervolgens met trein, boot en vliegtuig Japan te ontdekken. Onvergetelijke momenten en verhalen die we zeker ook nog live met jullie zullen delen. Dank voor jullie reacties en het meeleven. Tot snel!

Het lijkt erop dat niet alle foto's onder dit verslag verschijnen, klik hier links even op Foto's voor de rest.