Mongolië, wat een avontuur
Door: Pepijn en Willeke
Blijf op de hoogte en volg Willeke en Pepijn
25 Juli 2015 | Mongolië, Ulaanbaatar
Mongolië, wauw, wat een avontuur. Wat hebben we veel meegemaakt, ik weet niet waar ik moet beginnen dus bij het begin dan maar.
We zijn in Azië, een heel ander gevoel dan Rusland. Chaos op de parkeerplaats van het treinstation en iedereen aan het toeteren, heerlijk. De treinreis naar Ulaanbaatar verliep soepel, deze keer waren er heel veel toeristen en hebben we flink staan kletsen met de Nederlander, Zweden, Finnen en Mongoliërs. Aan het begin van de avond bereikten we de Russische grens, alle ramen moesten dicht maar ook de gordijnen, je zou maar eens wat zien of horen van wat er buiten gebeurt. Dat is allemaal niet zo erg, ware het niet dat het toch ruim boven de 25 graden was en dan wordt het in zo’n trein toch ook snel heel warm en benauwd als je stil staat. Niemand wist eigenlijk wat er ging gebeuren, eerst bagage controle en dan paspoort of andersom, wachten maar. Na anderhalf uur waren we dan toch aan de beurt, eerst de douane die de bagage kwam bekijken en toen een paar strenge dames voor de paspoort controle. Alle zorgvuldig bewaarde documenten werden niet zo zorgvuldig en snel weg gepropt, staan!, zitten!, hup stempel en klaar. Daarna nog een serie streng kijkende russen die alle kiertjes van de coupe nog controleerden op smokkelwaar en ineens begon de trein alweer te rollen. Nog steeds heet in de trein, ramen en gordijnen gesloten, kwamen we bij de Mongoolse grens aan, met een stuk vriendelijkere dames. Formuliertje voor de visa, formuliertje voor de douane, gezondheidsverklaring, stempel en klaar. Yes, we mogen even naar buiten, inmiddels zo’n vier uur verder, het is alweer half 1 ’s nachts. Heerlijk om even buiten te zijn en de benen te strekken maar al snel gaan we toch verder richting Ulaanbaatar. Nog even proberen te slapen maar veel uurtjes waren er al niet meer over want om 8 uur kwamen we aan. Hier hadden we een guesthouse gereserveerd en ze stonden ons al op te wachten. In het guesthouse aangekomen, kregen we nog een ontbijtje en onze kamer was ook al snel klaar dus lekker nog even slapen en opfrissen, wel nodig na zo’n nacht in de sauna trein. Eenmaal opgefrist hebben we meteen geïnformeerd naar de mogelijkheden voor een tour door het mooie Mongolië, alles was mogelijk maar uiteindelijk hadden we toch besloten om een tour van 16 dagen te maken naar de Gobi woestijn en centraal Mongolië, all-inclusief maar non-luxury, met eten en drinken, chauffeur en gids en er mochten ook andere mensen aansluiten. We zouden twee dagen later vertrekken, dit gaf ons de tijd om het geld voor deze trip bij elkaar te pinnen, de kleren te wassen en nog wat van Ulaanbaatar te bekijken. Over Ulaanbaatar valt niet zoveel te zeggen, het is geen mooie stad waar je uren kan rond dolen, maar ze hebben een mooie plein met een enorm beeld van Chinggis Khaan, een tempel museum, een klooster en nog wat andere bezienswaardigheden die echt wel de moeite waard zijn. Maar verder is de stad niet bijster mooi en dat hebben we vaker gezien hier in Mongolië, andere grote of kleinere “steden” tijdens de tour waren ook niet echt mooi te noemen zonder enige structuur of charme. Maar dat maakt de natuur van dit land meer dan goed. En wat hebben we veel natuur gezien. Op dag een zijn we op tijd vertrokken, nog even een boodschapje doen, tanken, natuurlijk even de goden verzoeken om een mooie trip en op pad in een Russisch busje! Onze groep bestond uit een bijzondere man uit Duitsland die 14 dagen mee zou reizen, een hele gezellig jongen uit Korea voor 9 dagen, de chauffeur, de gids en wij met z’n twee. De Duitser was vooral met zichzelf bezig en praatte het liefst in het Duits. Nu verstaan wij dat prima, maar de rest... Ook was hij erg asociaal, als we op de thee waren bij een familie dan schonk hij alleen nog zichzelf bij, zonder te vragen of het überhaupt (om nog maar eens in het Duits te spreken ;)) de bedoeling was om zelf in te schenken, gooide hij het laatste restje thee op het tapijt en zo nog meer voorbeelden. Zijn gedrag wende niet echt, maar we hebben hem overleefd. We trokken dan ook meer naar de Koreaanse jongen die ongelooflijk grappig was en waar we vele slokken wodka mee dronken.
Al snel verlieten we de asfaltweg en reden we met onze Russische “tank” (dit apparaat kan echt overal komen) over zandwegen richting het droge land met mooie rots formaties en daar ergens zou ook onze eerste nacht zijn. Naast de Holy Mountain hebben we onze tent opgezet. Onze gids maakte de eerste van zijn vele soepjes klaar voor ons. We genoten volop van de rust en de stilte om ons heen, de paarden die op de vlakte stonden te grazen en de zon die langzaam onder ging. Die stilte werd ‘s nachts vaak alleen onderbroken door schurende geiten aan je tent, blatende schapen, blaffende honden, de yaks of kamelen. Maar ach, dat is weer eens wat anders dan de dronken Engelse toeristen in Amsterdam ;). Vanaf dag twee gingen we verder naar het zuiden, richting de Gobi woestijn. Onderweg werden we getrakteerd op mooie rotsformaties, enorme steppes, zover als het oog kon zien, maar ook de plek waar ooit (in de prehistorie) een oceaan was, de kleurverschillen op de stenen laten dit duidelijk zien. Ook bezochten we een plek waar dinosaurus botten en eieren zijn gevonden. Voordat deze werden gevonden wist de mensheid nog niet dat dinosaurussen eieren legden, dus een bijzondere plek!
Slapen deden we vooral in gers, dit zijn de authentieke ronde tenten waar de nomaden mee rondreizen. De ger is een prachtig ding, heel ingenieus gemaakt en hoewel het er van buiten eenvoudig uitziet, hebben de mensen het binnen van alle gemakken voorzien en met prachtige meubels ingericht. Ok, er is dan wel geen echte keuken, badkamer of wc in de ger maar inmiddels hebben ze wel vaak stroom en regelmatig ook een tv. Bij aankomst weet je dat meteen door de schotelantenne. Bij aankomst moesten we altijd even kennis maken met de familie, waarbij je een kopje thee, gewone of melk-thee, verse yoghurt, of arak kreeg aangeboden. Arak is gefermenteerde paardenmelk, niet super lekker en licht-alcoholisch. Daarnaast kreeg je dan een koekje of gedroogde gefermenteerde kaas aangeboden die zij zelf als koek naar binnen werkte (wij met hele voorzichtige kleine hapjes, wat een sterke smaken!). Daar zat je dan om je heen te kijken terwijl de gids en chauffeur gezellig zaten te kletsen en lachen. Naast de eigen ger hadden de familie’s vaak een ger voor toeristen, hier stonden dan een aantal bedden in en af en toe ook een kachel want er zijn wat koude nachten geweest. De kachels worden gestookt op gedroogde paarden/koeien/yak-poep of in de bosrijke gebieden met hout. De families waar wij sliepen hadden meestal een contract met de toeristenorganisatie. De organisatie zocht voornamelijk arme gezinnen uit die door ons verblijf financieel geholpen werden. Ook onze gids en chauffeur komen uit arme gezinnen, en hebben op deze manier een mooie baan gekregen waar ze meer mee verdienen voor hun gezin. Al met al hebben we een mooie bijdrage geleverd voor deze mensen, en hebben zij in ruil fantastische herinneringen aan ons gegeven.
Onderweg, als we een dag moesten rijden, werd de lunch vaak in een ger bereidt. Dan stopten we zomaar bij een familie en vroeg de gids of ze gebruik mochten maken van het fornuis om lunch te maken. Dit was nooit een probleem en zo hebben we heel wat gers gezien en heel wat mensen ontmoet. We hebben het nomadenleven goed kunnen zien dus. Het meest bijzondere was nog wel op een regenachtige dag. Na de eerste vier dagen met volop zon en ruim 35 graden, begon het te waaien, regenen en werd het soms echt koud. Maar goed, we waren op weg naar de stad waar we de volgende dag onze Koreaanse vriend op de bus zouden zetten en zouden die nacht in gewone tenten op de steppe slapen. Maar het bleef maar regenen en waaien dus al snel werd besloten om dan maar ergens aan te kloppen en te vragen of we daar mochten slapen. Ergens bovenop een heuvel, vonden we een ger maar daar waren alleen de zoons thuis dus dat ging niet door, maar in de verte werd nog een ger gespot. Onze gids en chauffeur gingen naar binnen en al snel mochten ook wij de familie ontmoeten, dan zit het wel goed. Het bleek dat ze nog een ger hadden, die hadden wij ook wel gezien, en daar mochten wij dan slapen, op de grond. De ger werd een beetje opgeruimd, bij de buren werd nog een kachelpijp gehaald, de kachel werd goed opgestookt, wij legden alvast onze spullen klaar en onze gids ging nog met het avondeten aan de slag. Na het eten werden we uitgenodigd bij de familie om daar een spelletje met enkelbotjes van geiten te spelen, beetje raar spelletje, maar uiteindelijk was het heel bijzonder omdat wij voor deze mensen de eerste buitenlanders waren die ze ooit hadden ontmoet. Met onze gids als tolk hebben we elkaar wat kunnen vragen, ze wilden vooral weten wat voor weer het is in Nederland, welke kant dat dan op is en hoever het is. Vervolgens hebben we nog leeftijden zitten raden maar doordat zij altijd buiten zijn, zien ze er al snel 10 to 15 jaar ouder uit dan ze zijn en blijkt iemand die eruitziet als 45 pas 31 te zijn, OEPS! Nog zo’n bijzondere overnachting was enkele dagen later, waarbij we uiteindelijk met z’n tweeën bij het gezin in dezelfde ger lagen. Wij op de grond, zij (man-vrouw-baby) in een eenpersoonsbed. Hoe laat gaan zij naar bed of kunnen we dan wel gewoon omkleden? Uiteindelijk gaat dat allemaal heel natuurlijk en hebben we heerlijk geslapen. Onze bijzondere Duitser had die nacht ervoor gekozen om buiten in een tent te gaan slapen.
Door de regen hebben we deze bijzondere ervaringen opgedaan maar hebben we ook wat moeten cancellen. We zouden een trekking maken van een dag wandelen, 26 km, en twee dagen per paard. Dat zagen we niet zo zitten in de regen en daar waren we ook niet echt op voorbereidt qua kleding. Gelukkig kon het programma worden omgegooid waardoor we alleen de laatste dag nog nat zijn geworden tijdens een wandeling naar een boeddhistisch klooster bovenop een berg, maar dat was toch ook wel weer de moeite waard. De volgende dag stond er alweer een hot-spring bezoekje op het programma om alle leed te verzachten.
Mongolië is een prachtig land, uitgestrekte steppes, hoge bergen, eindeloze vergezichten, zandduinen, rotsformaties, heilige bergen en heel veel (wilde) dieren. Koeien, geiten, schapen, yaks, paarden, valken, gieren, marmotten, konijnachtigen, teveel om op te noemen. We hebben over wegen gehobbeld, door ondergelopen weilanden gegleden en rivieren doorkruist met onze Russische tank. Daarnaast hebben we op kamelen en paarden gereden, door moerassen gewandeld, van zand duinen afgerend, gezweet, gerild van de kou, bijna van de berg afgewaaid, slechts twee keer kunnen douchen, hurkend in de buitenlucht toiletteren, maar vooral genoten van de gastvrijheid van het nomadenvolk, de warme zorgen van onze gids en chauffeur en de prachtige uitgestrekte natuur. Onze gids heeft ons veel verteld, geleerd, over het land, over de cultuur, de tradities en we hebben met hem gelachen. Onze chauffeur, wat een held, overal doorheen, vanaf, tegenop, niks was te gek, altijd in voor een geintje, maar bijna elke avond even de auto wassen en als er iets kapot was, kon ie het repareren. Zo had ie op dag een al de oliepomp vervangen omdat die kapot was. Het was fantastisch en we zijn super blij en tevreden dat we dit hebben kunnen en mogen doen. Het was afzien, het reizen is zwaar in dit land, maar oh zo de moeite waard!
De tijd staat niet stil en inmiddels zijn wel alweer twee dagen terug in Ulaanbaatar, het stadse leven weer om ons heen, toeterende auto’s en schreeuwende mensen, supermarkten met meer dan alleen flesjes frisdrank, aardappelen, uien en wortels, en een comfortabel bed. De kleren zijn weer gewassen, wij zijn weer gewassen en morgen gaat de trein verder. Naar Beijing, we hebben er zin in!
Het lijkt erop dat niet alle foto's onder dit verslag verschijnen, klik hier links even op Foto's voor de rest.
We zijn in Azië, een heel ander gevoel dan Rusland. Chaos op de parkeerplaats van het treinstation en iedereen aan het toeteren, heerlijk. De treinreis naar Ulaanbaatar verliep soepel, deze keer waren er heel veel toeristen en hebben we flink staan kletsen met de Nederlander, Zweden, Finnen en Mongoliërs. Aan het begin van de avond bereikten we de Russische grens, alle ramen moesten dicht maar ook de gordijnen, je zou maar eens wat zien of horen van wat er buiten gebeurt. Dat is allemaal niet zo erg, ware het niet dat het toch ruim boven de 25 graden was en dan wordt het in zo’n trein toch ook snel heel warm en benauwd als je stil staat. Niemand wist eigenlijk wat er ging gebeuren, eerst bagage controle en dan paspoort of andersom, wachten maar. Na anderhalf uur waren we dan toch aan de beurt, eerst de douane die de bagage kwam bekijken en toen een paar strenge dames voor de paspoort controle. Alle zorgvuldig bewaarde documenten werden niet zo zorgvuldig en snel weg gepropt, staan!, zitten!, hup stempel en klaar. Daarna nog een serie streng kijkende russen die alle kiertjes van de coupe nog controleerden op smokkelwaar en ineens begon de trein alweer te rollen. Nog steeds heet in de trein, ramen en gordijnen gesloten, kwamen we bij de Mongoolse grens aan, met een stuk vriendelijkere dames. Formuliertje voor de visa, formuliertje voor de douane, gezondheidsverklaring, stempel en klaar. Yes, we mogen even naar buiten, inmiddels zo’n vier uur verder, het is alweer half 1 ’s nachts. Heerlijk om even buiten te zijn en de benen te strekken maar al snel gaan we toch verder richting Ulaanbaatar. Nog even proberen te slapen maar veel uurtjes waren er al niet meer over want om 8 uur kwamen we aan. Hier hadden we een guesthouse gereserveerd en ze stonden ons al op te wachten. In het guesthouse aangekomen, kregen we nog een ontbijtje en onze kamer was ook al snel klaar dus lekker nog even slapen en opfrissen, wel nodig na zo’n nacht in de sauna trein. Eenmaal opgefrist hebben we meteen geïnformeerd naar de mogelijkheden voor een tour door het mooie Mongolië, alles was mogelijk maar uiteindelijk hadden we toch besloten om een tour van 16 dagen te maken naar de Gobi woestijn en centraal Mongolië, all-inclusief maar non-luxury, met eten en drinken, chauffeur en gids en er mochten ook andere mensen aansluiten. We zouden twee dagen later vertrekken, dit gaf ons de tijd om het geld voor deze trip bij elkaar te pinnen, de kleren te wassen en nog wat van Ulaanbaatar te bekijken. Over Ulaanbaatar valt niet zoveel te zeggen, het is geen mooie stad waar je uren kan rond dolen, maar ze hebben een mooie plein met een enorm beeld van Chinggis Khaan, een tempel museum, een klooster en nog wat andere bezienswaardigheden die echt wel de moeite waard zijn. Maar verder is de stad niet bijster mooi en dat hebben we vaker gezien hier in Mongolië, andere grote of kleinere “steden” tijdens de tour waren ook niet echt mooi te noemen zonder enige structuur of charme. Maar dat maakt de natuur van dit land meer dan goed. En wat hebben we veel natuur gezien. Op dag een zijn we op tijd vertrokken, nog even een boodschapje doen, tanken, natuurlijk even de goden verzoeken om een mooie trip en op pad in een Russisch busje! Onze groep bestond uit een bijzondere man uit Duitsland die 14 dagen mee zou reizen, een hele gezellig jongen uit Korea voor 9 dagen, de chauffeur, de gids en wij met z’n twee. De Duitser was vooral met zichzelf bezig en praatte het liefst in het Duits. Nu verstaan wij dat prima, maar de rest... Ook was hij erg asociaal, als we op de thee waren bij een familie dan schonk hij alleen nog zichzelf bij, zonder te vragen of het überhaupt (om nog maar eens in het Duits te spreken ;)) de bedoeling was om zelf in te schenken, gooide hij het laatste restje thee op het tapijt en zo nog meer voorbeelden. Zijn gedrag wende niet echt, maar we hebben hem overleefd. We trokken dan ook meer naar de Koreaanse jongen die ongelooflijk grappig was en waar we vele slokken wodka mee dronken.
Al snel verlieten we de asfaltweg en reden we met onze Russische “tank” (dit apparaat kan echt overal komen) over zandwegen richting het droge land met mooie rots formaties en daar ergens zou ook onze eerste nacht zijn. Naast de Holy Mountain hebben we onze tent opgezet. Onze gids maakte de eerste van zijn vele soepjes klaar voor ons. We genoten volop van de rust en de stilte om ons heen, de paarden die op de vlakte stonden te grazen en de zon die langzaam onder ging. Die stilte werd ‘s nachts vaak alleen onderbroken door schurende geiten aan je tent, blatende schapen, blaffende honden, de yaks of kamelen. Maar ach, dat is weer eens wat anders dan de dronken Engelse toeristen in Amsterdam ;). Vanaf dag twee gingen we verder naar het zuiden, richting de Gobi woestijn. Onderweg werden we getrakteerd op mooie rotsformaties, enorme steppes, zover als het oog kon zien, maar ook de plek waar ooit (in de prehistorie) een oceaan was, de kleurverschillen op de stenen laten dit duidelijk zien. Ook bezochten we een plek waar dinosaurus botten en eieren zijn gevonden. Voordat deze werden gevonden wist de mensheid nog niet dat dinosaurussen eieren legden, dus een bijzondere plek!
Slapen deden we vooral in gers, dit zijn de authentieke ronde tenten waar de nomaden mee rondreizen. De ger is een prachtig ding, heel ingenieus gemaakt en hoewel het er van buiten eenvoudig uitziet, hebben de mensen het binnen van alle gemakken voorzien en met prachtige meubels ingericht. Ok, er is dan wel geen echte keuken, badkamer of wc in de ger maar inmiddels hebben ze wel vaak stroom en regelmatig ook een tv. Bij aankomst weet je dat meteen door de schotelantenne. Bij aankomst moesten we altijd even kennis maken met de familie, waarbij je een kopje thee, gewone of melk-thee, verse yoghurt, of arak kreeg aangeboden. Arak is gefermenteerde paardenmelk, niet super lekker en licht-alcoholisch. Daarnaast kreeg je dan een koekje of gedroogde gefermenteerde kaas aangeboden die zij zelf als koek naar binnen werkte (wij met hele voorzichtige kleine hapjes, wat een sterke smaken!). Daar zat je dan om je heen te kijken terwijl de gids en chauffeur gezellig zaten te kletsen en lachen. Naast de eigen ger hadden de familie’s vaak een ger voor toeristen, hier stonden dan een aantal bedden in en af en toe ook een kachel want er zijn wat koude nachten geweest. De kachels worden gestookt op gedroogde paarden/koeien/yak-poep of in de bosrijke gebieden met hout. De families waar wij sliepen hadden meestal een contract met de toeristenorganisatie. De organisatie zocht voornamelijk arme gezinnen uit die door ons verblijf financieel geholpen werden. Ook onze gids en chauffeur komen uit arme gezinnen, en hebben op deze manier een mooie baan gekregen waar ze meer mee verdienen voor hun gezin. Al met al hebben we een mooie bijdrage geleverd voor deze mensen, en hebben zij in ruil fantastische herinneringen aan ons gegeven.
Onderweg, als we een dag moesten rijden, werd de lunch vaak in een ger bereidt. Dan stopten we zomaar bij een familie en vroeg de gids of ze gebruik mochten maken van het fornuis om lunch te maken. Dit was nooit een probleem en zo hebben we heel wat gers gezien en heel wat mensen ontmoet. We hebben het nomadenleven goed kunnen zien dus. Het meest bijzondere was nog wel op een regenachtige dag. Na de eerste vier dagen met volop zon en ruim 35 graden, begon het te waaien, regenen en werd het soms echt koud. Maar goed, we waren op weg naar de stad waar we de volgende dag onze Koreaanse vriend op de bus zouden zetten en zouden die nacht in gewone tenten op de steppe slapen. Maar het bleef maar regenen en waaien dus al snel werd besloten om dan maar ergens aan te kloppen en te vragen of we daar mochten slapen. Ergens bovenop een heuvel, vonden we een ger maar daar waren alleen de zoons thuis dus dat ging niet door, maar in de verte werd nog een ger gespot. Onze gids en chauffeur gingen naar binnen en al snel mochten ook wij de familie ontmoeten, dan zit het wel goed. Het bleek dat ze nog een ger hadden, die hadden wij ook wel gezien, en daar mochten wij dan slapen, op de grond. De ger werd een beetje opgeruimd, bij de buren werd nog een kachelpijp gehaald, de kachel werd goed opgestookt, wij legden alvast onze spullen klaar en onze gids ging nog met het avondeten aan de slag. Na het eten werden we uitgenodigd bij de familie om daar een spelletje met enkelbotjes van geiten te spelen, beetje raar spelletje, maar uiteindelijk was het heel bijzonder omdat wij voor deze mensen de eerste buitenlanders waren die ze ooit hadden ontmoet. Met onze gids als tolk hebben we elkaar wat kunnen vragen, ze wilden vooral weten wat voor weer het is in Nederland, welke kant dat dan op is en hoever het is. Vervolgens hebben we nog leeftijden zitten raden maar doordat zij altijd buiten zijn, zien ze er al snel 10 to 15 jaar ouder uit dan ze zijn en blijkt iemand die eruitziet als 45 pas 31 te zijn, OEPS! Nog zo’n bijzondere overnachting was enkele dagen later, waarbij we uiteindelijk met z’n tweeën bij het gezin in dezelfde ger lagen. Wij op de grond, zij (man-vrouw-baby) in een eenpersoonsbed. Hoe laat gaan zij naar bed of kunnen we dan wel gewoon omkleden? Uiteindelijk gaat dat allemaal heel natuurlijk en hebben we heerlijk geslapen. Onze bijzondere Duitser had die nacht ervoor gekozen om buiten in een tent te gaan slapen.
Door de regen hebben we deze bijzondere ervaringen opgedaan maar hebben we ook wat moeten cancellen. We zouden een trekking maken van een dag wandelen, 26 km, en twee dagen per paard. Dat zagen we niet zo zitten in de regen en daar waren we ook niet echt op voorbereidt qua kleding. Gelukkig kon het programma worden omgegooid waardoor we alleen de laatste dag nog nat zijn geworden tijdens een wandeling naar een boeddhistisch klooster bovenop een berg, maar dat was toch ook wel weer de moeite waard. De volgende dag stond er alweer een hot-spring bezoekje op het programma om alle leed te verzachten.
Mongolië is een prachtig land, uitgestrekte steppes, hoge bergen, eindeloze vergezichten, zandduinen, rotsformaties, heilige bergen en heel veel (wilde) dieren. Koeien, geiten, schapen, yaks, paarden, valken, gieren, marmotten, konijnachtigen, teveel om op te noemen. We hebben over wegen gehobbeld, door ondergelopen weilanden gegleden en rivieren doorkruist met onze Russische tank. Daarnaast hebben we op kamelen en paarden gereden, door moerassen gewandeld, van zand duinen afgerend, gezweet, gerild van de kou, bijna van de berg afgewaaid, slechts twee keer kunnen douchen, hurkend in de buitenlucht toiletteren, maar vooral genoten van de gastvrijheid van het nomadenvolk, de warme zorgen van onze gids en chauffeur en de prachtige uitgestrekte natuur. Onze gids heeft ons veel verteld, geleerd, over het land, over de cultuur, de tradities en we hebben met hem gelachen. Onze chauffeur, wat een held, overal doorheen, vanaf, tegenop, niks was te gek, altijd in voor een geintje, maar bijna elke avond even de auto wassen en als er iets kapot was, kon ie het repareren. Zo had ie op dag een al de oliepomp vervangen omdat die kapot was. Het was fantastisch en we zijn super blij en tevreden dat we dit hebben kunnen en mogen doen. Het was afzien, het reizen is zwaar in dit land, maar oh zo de moeite waard!
De tijd staat niet stil en inmiddels zijn wel alweer twee dagen terug in Ulaanbaatar, het stadse leven weer om ons heen, toeterende auto’s en schreeuwende mensen, supermarkten met meer dan alleen flesjes frisdrank, aardappelen, uien en wortels, en een comfortabel bed. De kleren zijn weer gewassen, wij zijn weer gewassen en morgen gaat de trein verder. Naar Beijing, we hebben er zin in!
Het lijkt erop dat niet alle foto's onder dit verslag verschijnen, klik hier links even op Foto's voor de rest.
-
25 Juli 2015 - 10:39
Janine:
Wat gaaf! Geniet en veel plezier in Beijing! X -
25 Juli 2015 - 12:10
Anke:
Wat fantastisch! Heel leuk om weer wat te lezen en te zien! Xx -
25 Juli 2015 - 12:12
Clara:
Weer een mooi verslag van een prachtige en avontuurlijke reis. Peter en ik genieten van jullie verslagen.
Op naar Beijing. Groetjes uit Venray -
25 Juli 2015 - 15:29
Claudia:
Ha lieverds! Wat is het toch altijd weer een genot om jullie belevenissen te lezen en wat een onwijs prachtig gebied is het toch! Kan me voorstellen dat jullie volop genieten. Gaaf ook om zo bij de lokale bevolking te overnachten.
Vandaag is het echt herfst hier! Echt weer om met thee en een boek op de bank te ploffen. Blijf dus lekker daar zou ik zeggen. Goede reis!!! xxx
-
26 Juli 2015 - 13:39
Engelien:
Zo daar ben ik even stil van, wat een mooi verslag en foto's van de reis en wat hebben jullie veel meegemaakt.
Geniet er met volle teugen van.
Groetjes en goede reis . -
26 Juli 2015 - 20:48
Miranda En Richard :
Super cool! Wat een toffe foto's ook. En er komt nog zoveel meer. Have fun! -
27 Juli 2015 - 10:39
Hans:
Het lijkt wel een tv programma "Twee op reis"zeg maar. Mooie avonturen hoor ik, zoveel indrukken, heb je straks nog even veel tijd voor nodig om het allemaal te verwerken. Nou goede reis naar Beijing en doe ze de groeten daar van mij.
-
27 Juli 2015 - 12:40
Rina En Toon:
Hey Willeke en Pepijn,
Het is fascinerend om jullie belevenissen te lezen iedere keer weer even interessant en informatief.
De foto's erbij geven ook een heel goede indruk van wat een geweldige ervaring jullie nu weer meenemen!
De meeste van jullie volgers zullen denken wij wel gruwen van jullie manier van vakantie "vieren" en blijer zijn met luxer en luier , maar ik{Toon} vind het fantastisch.
Wij zijn dan ook reuze benieuwd naar het volgende verslag en hoe de vlag er voor staat in Beijing.
Groetjes en veel liefs van ons Rina en Toon.
P.S. Hoe smaakt nr.57 daar??
-
27 Juli 2015 - 14:12
Paula:
Hoi Willeke en Pepijn'
Wat een belevenissen zeg!
Een reis zonder enige luxe en toch volop genieten.
Mooie verhalen en prachtige foto's.
We kijken uit naar het vervolg.
Liefs Wim en Paula -
27 Juli 2015 - 18:20
Marijke Schellen:
jee, wat een verhaal weer, super, wat een mens allemaal mee kan maken als je er open voor staat.
Jullie durven wel veel hoor, maar jullie zijn nog jong dus dat moet kunnen.
Ik ben benieuwd wat jullie gaan zien in Beijing, Hans en ik zijn er ook geweest, dus maar even afwachten.
Kijken of jullie dezelfde dingen gaan zien.
Heel veel plezier in Beijing, maar dat gaat ongetwijfeld lukken.
Liefs Hans en Marijke -
28 Juli 2015 - 09:06
Mijke:
Wat een leuk verhaal en wat een andere wereld.
Die foto van de ingerichte Ger is leuk! Ziet er toch anders uit dan je je verbeeld.
Heel veel plezier nog!!
x Mijke -
29 Juli 2015 - 19:14
Bram Vriens:
Ja Ja wat een verslag van een gedeelte van jullie reis, goed hoor maar leuk om te vernemen dat jullie genieten van deze vakantie. Ook de mede lezers genieten van jullie belevenissen wat maken jullie veel mee. Inmiddels zal je vernomen hebben dat Bram uit het ziekenhuis is ontslagen in afwachting van verder behandelingen een hartkatheterisatie volgt op 11 Augustus afwachten dus.
Verders gaat alles goed Marjo heeft goed geholpen in dat weekend. Zie uit naar het volgende reisverslag van Jou en Pepijn voor beiden een dikke knuffel Groetjes Bram -
29 Juli 2015 - 23:27
Iris:
Wauw lieverds wat een mooi avontuur moet dit geweest zijn! Ben benieuwd hoe Beijing is!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
