Nihao
Door: Willeke
Blijf op de hoogte en volg Willeke en Pepijn
31 Juli 2015 | China, Peking
Nihao betekent "hallo" in het Chinees. We zijn in Beijing. Een wereldstad maar ook zo Aziatisch met veel verkeer, chaos en vreemde luchtjes.
We kwamen hier maandag aan, met de Trans Mogolie Express. Ons laatste stukje met deze trein. Zondagochtend vroeg werden we door Ogii, de baas van het guesthouse in Ulaanbaatar, op het station uitgezwaaid. We deelden onze coupe met een Chinese studente uit Shanghai die op vakantie was geweest in Rusland. Handig zo'n Chinese dame want ze kon alles voor ons vertalen. Ze leek beste matties met ons treinmannetje, die heel vaak kwam buurten. Stiekem had hij wel tourguide willen worden, en hij gaf ons dus via haar wat tips voor Beijing. Hij vroeg zich af of wij wisten waarom er zo weinig Nederlanders in deze trein zaten deze keer. Normaal gesproken wemelde het van de Nederlanders. Wij vermoeden dat de politieke situatie tussen Rusland en Europa hier een rol in speelt. Het was ons zelf ook al opgevallen dat we zo weinig Nederlanders hadden gezien.
In Mongolie gingen we een stuk door de woestijn en hebben we veel steppen gezien. Na een tijdje heb je dat toch wel gehad. De tijd vloog echter weer om in de trein! Veel gelezen, geslapen en noodlesoepjes gegeten. De grensovergang van Mongolie naar China duurde lang, maar dat kenden we wel al van de eerdere overgang. De paspoortcontrole ging heel snel en de dames waren vriendelijk, er werden zelfs in het Chinees grapjes gemaakt begrepen we van onze studente. Dit keer moest het gehele onderstel van de trein worden gewisseld omdat ze in Rusland en Mongolie een andere maat spoor gebruiken dan de rest van de wereld. We konden blijven zitten en zo reed de trein een loods in en werd het op z'n gemakkie gewisseld. Per wagon werden we losgekoppeld en omhoog gekrikt, schroefjes los, onderstel er onderuit en het andere eronder, schroefjes vast en weer naar beneden. Toch duurde dit nog wel ruim een uur, misschien werden de mannetjes wel per uur betaald? Ik was ondertussen in slaap gevallen, het was al tegen middernacht. Bij het wakker worden de volgende ochtend reden we allemaal tunnels in en uit, met daartussen prachtige uitzichten met bergen en riviertjes en heel veel groen. Weer een heel ander landschap. Naarmate we Beijing naderden en nog heel veel meer tunnels door zijn gereden (we begrepen van het treinmannetje dat er meer dan 600 zijn in dat gebied!), werd ook de stad langzaam zichtbaar. Een dikke laag smog, veel snelwegen, krakkemikkige huisjes langs het spoor en fabrieken. En toen ineens stonden we op het station in Beijing! Uitstappen en door een enorme stationshal naar buiten gelopen. Er kwamen veel treinen tegelijk aan dus de hele stationshal was een grote mensenmassa. En wat was het heet! Welkom in China! Eerst maar eens op zoek naar een pinautomaat zodat we een taxi konden betalen naar het hotel. Dat lukte toch nog vrij snel (niet alle pinautomaten accepteren alle pasjes, dus we grepen eerst een paar keer mis). Ook bij de taxi's was het druk en waren er uiteraard taxichauffeurs die ons graag wilden afzetten door 10x het dubbele bedrag te vragen en de meter niet aan te willen zetten. Gelukkig waren we goed voorbereid en kenden we deze tactiek. Snel doorgelopen naar een volgende taxi die ons zonder morren direct naar het hotel reed. We verblijven in een Hutong, dat is een steeg met veel oude kleine huisjes en restaurantjes. Ons hotel stamt uit de Ming dynastie. We hebben een binnentuin voor onze kamer en alles is in traditioneel Chinees aangekleed. Het is heerlijk rustig, de badkamer is echt fantastisch en het bed slaapt heerlijk! Ook niet onbelangrijk is dat het personeel goed Engels spreekt. Zeker een aanrader! We hebben dan ook genoten van deze luxe!
Beijing is een enorme stad met 21 miljoen inwoners, je kan het je niet voorstellen zoveel. Vele keren dachten wij met al deze mensen tegelijk in de metro te zitten of bij een tempel te zijn. Wat zijn er veel Chinezen! En wat zijn ze toch een asociaal volkje. Constant maar dringen, duwen, in de weg lopen, midden op de stoep stil staan zodat er niemand meer langs kan, niet aan de kant gaan etc. Ach, met zoveel mensen in een land heb je waarschijnlijk zo'n overlevingsmechanisme nodig om ergens te komen en op te vallen. Wij werden er soms echter gek van en hebben zo nu en dan ook eens een flinke duw gegeven.
We hebben heel veel bezienswaardigheden afgelopen waarbij de Chinese Muur dik op een staat voor ons! Wat was het bijzonder om daar omhoog te klimmen (wij namen als een van de weinige blanke toeristen de kabelbaan niet) en over die wereldberoemde muur te lopen, in de wachttorens rond te lopen en te genieten van het wijdse uitzicht met overal de slingerende muur over de bergen. Wat een knap staaltje bouwkunst! Bizar!
We hebben daarnaast natuurlijk de verboden stad gezien, het plein van de hemelse vrede, het zomerpaleis, tempel van de hemel, vele eetstraatjes en oude hutongs, drum- en bell-tower. Nou goed, het was allemaal mooi maar vaak ook een beetje hetzelfde. Steeds weer dezelfde beschilderingen van gebouwen en in tempels was weinig indrukwekkends te zien als ze open werden gesteld. Toch is het bijzonder om op zulke plekken te zijn geweest, waar zoveel historie ligt. Misschien zijn we ook wel een beetje verwend na alle weelde in de andere Aziatische landen die we eerder hebben bezocht? De metro heeft ons goed geholpen bij het bezoeken van alles. En het is wel een stad waar je prima je weg kan vinden. Er staat veel in het Engels aangegeven, buiten het Chinees en als je de mensenmassa volgt dan kom je vanzelf bij een bezienswaardigheid uit.
Het eten was smullen! Zeker na Mongolie! Veel fruit en groenten, joepie! Verse noodlesoepen, veel stokjes van de gril met kebab, kippenvleugeltjes of groenten. Maar ook rare dingen, veel orgaanvlees, maar ook bijvoorbeeld kopjes van kippen op stokjes die dan in zijn geheel naar binnen worden gewerkt voor er weer iets uitgetuft wordt etc. Wij hielden het bij de voor ons niet al te gekke dingen (nr 57 niet kunnen vinden Toon, wel nr 4002, onze favoriet, spinazie met pinda's, koriander, limoen, ui en knoflook, hmmmm). Toch snak ik ook wel eens naar een patatje of een broodje belegen kaas.
Morgen vliegen we naar Tokyo, weer een andere wereld, een andere cultuur, andere mensen met heel andere gewoontes, heel veel structuur en weer lekker eten! Laat maar doorkomen die sushi's!
Een maand in Japan, waarvan we nog niet weten wat we er gaan doen en zien. De nieuwe reisgids zit in de tas en zal in het vliegtuig worden bestudeerd. We houden jullie weer op de hoogte! Bedankt voor alle leuke reacties!
We kwamen hier maandag aan, met de Trans Mogolie Express. Ons laatste stukje met deze trein. Zondagochtend vroeg werden we door Ogii, de baas van het guesthouse in Ulaanbaatar, op het station uitgezwaaid. We deelden onze coupe met een Chinese studente uit Shanghai die op vakantie was geweest in Rusland. Handig zo'n Chinese dame want ze kon alles voor ons vertalen. Ze leek beste matties met ons treinmannetje, die heel vaak kwam buurten. Stiekem had hij wel tourguide willen worden, en hij gaf ons dus via haar wat tips voor Beijing. Hij vroeg zich af of wij wisten waarom er zo weinig Nederlanders in deze trein zaten deze keer. Normaal gesproken wemelde het van de Nederlanders. Wij vermoeden dat de politieke situatie tussen Rusland en Europa hier een rol in speelt. Het was ons zelf ook al opgevallen dat we zo weinig Nederlanders hadden gezien.
In Mongolie gingen we een stuk door de woestijn en hebben we veel steppen gezien. Na een tijdje heb je dat toch wel gehad. De tijd vloog echter weer om in de trein! Veel gelezen, geslapen en noodlesoepjes gegeten. De grensovergang van Mongolie naar China duurde lang, maar dat kenden we wel al van de eerdere overgang. De paspoortcontrole ging heel snel en de dames waren vriendelijk, er werden zelfs in het Chinees grapjes gemaakt begrepen we van onze studente. Dit keer moest het gehele onderstel van de trein worden gewisseld omdat ze in Rusland en Mongolie een andere maat spoor gebruiken dan de rest van de wereld. We konden blijven zitten en zo reed de trein een loods in en werd het op z'n gemakkie gewisseld. Per wagon werden we losgekoppeld en omhoog gekrikt, schroefjes los, onderstel er onderuit en het andere eronder, schroefjes vast en weer naar beneden. Toch duurde dit nog wel ruim een uur, misschien werden de mannetjes wel per uur betaald? Ik was ondertussen in slaap gevallen, het was al tegen middernacht. Bij het wakker worden de volgende ochtend reden we allemaal tunnels in en uit, met daartussen prachtige uitzichten met bergen en riviertjes en heel veel groen. Weer een heel ander landschap. Naarmate we Beijing naderden en nog heel veel meer tunnels door zijn gereden (we begrepen van het treinmannetje dat er meer dan 600 zijn in dat gebied!), werd ook de stad langzaam zichtbaar. Een dikke laag smog, veel snelwegen, krakkemikkige huisjes langs het spoor en fabrieken. En toen ineens stonden we op het station in Beijing! Uitstappen en door een enorme stationshal naar buiten gelopen. Er kwamen veel treinen tegelijk aan dus de hele stationshal was een grote mensenmassa. En wat was het heet! Welkom in China! Eerst maar eens op zoek naar een pinautomaat zodat we een taxi konden betalen naar het hotel. Dat lukte toch nog vrij snel (niet alle pinautomaten accepteren alle pasjes, dus we grepen eerst een paar keer mis). Ook bij de taxi's was het druk en waren er uiteraard taxichauffeurs die ons graag wilden afzetten door 10x het dubbele bedrag te vragen en de meter niet aan te willen zetten. Gelukkig waren we goed voorbereid en kenden we deze tactiek. Snel doorgelopen naar een volgende taxi die ons zonder morren direct naar het hotel reed. We verblijven in een Hutong, dat is een steeg met veel oude kleine huisjes en restaurantjes. Ons hotel stamt uit de Ming dynastie. We hebben een binnentuin voor onze kamer en alles is in traditioneel Chinees aangekleed. Het is heerlijk rustig, de badkamer is echt fantastisch en het bed slaapt heerlijk! Ook niet onbelangrijk is dat het personeel goed Engels spreekt. Zeker een aanrader! We hebben dan ook genoten van deze luxe!
Beijing is een enorme stad met 21 miljoen inwoners, je kan het je niet voorstellen zoveel. Vele keren dachten wij met al deze mensen tegelijk in de metro te zitten of bij een tempel te zijn. Wat zijn er veel Chinezen! En wat zijn ze toch een asociaal volkje. Constant maar dringen, duwen, in de weg lopen, midden op de stoep stil staan zodat er niemand meer langs kan, niet aan de kant gaan etc. Ach, met zoveel mensen in een land heb je waarschijnlijk zo'n overlevingsmechanisme nodig om ergens te komen en op te vallen. Wij werden er soms echter gek van en hebben zo nu en dan ook eens een flinke duw gegeven.
We hebben heel veel bezienswaardigheden afgelopen waarbij de Chinese Muur dik op een staat voor ons! Wat was het bijzonder om daar omhoog te klimmen (wij namen als een van de weinige blanke toeristen de kabelbaan niet) en over die wereldberoemde muur te lopen, in de wachttorens rond te lopen en te genieten van het wijdse uitzicht met overal de slingerende muur over de bergen. Wat een knap staaltje bouwkunst! Bizar!
We hebben daarnaast natuurlijk de verboden stad gezien, het plein van de hemelse vrede, het zomerpaleis, tempel van de hemel, vele eetstraatjes en oude hutongs, drum- en bell-tower. Nou goed, het was allemaal mooi maar vaak ook een beetje hetzelfde. Steeds weer dezelfde beschilderingen van gebouwen en in tempels was weinig indrukwekkends te zien als ze open werden gesteld. Toch is het bijzonder om op zulke plekken te zijn geweest, waar zoveel historie ligt. Misschien zijn we ook wel een beetje verwend na alle weelde in de andere Aziatische landen die we eerder hebben bezocht? De metro heeft ons goed geholpen bij het bezoeken van alles. En het is wel een stad waar je prima je weg kan vinden. Er staat veel in het Engels aangegeven, buiten het Chinees en als je de mensenmassa volgt dan kom je vanzelf bij een bezienswaardigheid uit.
Het eten was smullen! Zeker na Mongolie! Veel fruit en groenten, joepie! Verse noodlesoepen, veel stokjes van de gril met kebab, kippenvleugeltjes of groenten. Maar ook rare dingen, veel orgaanvlees, maar ook bijvoorbeeld kopjes van kippen op stokjes die dan in zijn geheel naar binnen worden gewerkt voor er weer iets uitgetuft wordt etc. Wij hielden het bij de voor ons niet al te gekke dingen (nr 57 niet kunnen vinden Toon, wel nr 4002, onze favoriet, spinazie met pinda's, koriander, limoen, ui en knoflook, hmmmm). Toch snak ik ook wel eens naar een patatje of een broodje belegen kaas.
Morgen vliegen we naar Tokyo, weer een andere wereld, een andere cultuur, andere mensen met heel andere gewoontes, heel veel structuur en weer lekker eten! Laat maar doorkomen die sushi's!
Een maand in Japan, waarvan we nog niet weten wat we er gaan doen en zien. De nieuwe reisgids zit in de tas en zal in het vliegtuig worden bestudeerd. We houden jullie weer op de hoogte! Bedankt voor alle leuke reacties!
-
02 Augustus 2015 - 08:56
Herman En Bertha:
Hoi allebei,
wat een geweldig reisverslag. En wat een belevenissen.
Geniet er maar weer van.
We zien weer uit naar het volgende verhaal.
Groetjes,
Herman en Bertha
-
02 Augustus 2015 - 11:34
Iris:
Super verhaal weer! En wat een luxe nu nog een maand in Japan! Have fun en geniet! Ik mis je mop xx -
02 Augustus 2015 - 12:54
Hans:
Wel een drukte daar in Beijing na dat lege Mongolie. 21 Miljoen daar en dan hebben ze nog hele series van dergelijk mega steden.
Geniet maar van Japan we zijn erg benieuwd en zal heel anders zijn als China.
Groetjes, Hans en Marijke -
02 Augustus 2015 - 13:43
Marijke Schellen:
wat een verschil met mongolie, eigenlijk van niets naar iets wat betreft de mensen.
Dat het er druk is, ja dat ons natuurlijk bekend, duwen etc komt ons heel bekend voor, maar ja, je moet wat met al die mensen.
Ja, inderdaad een bijzondere stad met heel veel mooie historische dingen om te zien.
Rood is de kleur, dus in overvloed.
Japan, weer een andere belevenis, geniet ervan, en eetse.
Groetjes Marijke en Hans -
02 Augustus 2015 - 14:38
Miranda En Richard :
Wat een mooie uitzichten. Jullie zijn in een wereld die voor ons alleen bekend is van de tv en verhalen. Daardoor extra leuk om mee te lezen en te kijken. Het klinkt als echt vakantie en reizen.
Bizar dat twee landen die elkaar op treingebied zo nodig hebben, niet een zelfde onderstel hebben of nemen. Wel geniaal dat het zo makkelijk te wisselen is overigens.
Super fijn dat jullie nu weer een heel ander avontuur in gaan. -
04 Augustus 2015 - 09:32
Mijke:
Jullie moeten echt een reisgids gaan schrijven (volgens mij heb ik dat al eerder gepost :-) het lijkt net of je erbij bent! Wat een verhalen en wat een avontuur!
En ik ben super jaloers dat jullie nu nog lekker een maand naar Japan gaan. Eet je een sushi voor me? Liefs Mijke -
06 Augustus 2015 - 14:19
Claudia:
Ha moppies! Wat een heerlijk verhaal weer! En die contrasten ook steeds weer. Kunnen jullie alle indrukken nog wel verwerken? Het zijn er zoveel! Geniet nog lekker in Japan en ik kijk weer uit naar het volgende verhaal!
Dikke kus!
Clau -
13 Augustus 2015 - 21:18
Jasmin:
De treinman had gewoon een oogje op jullie treingenoot ;-) Jullie kunnen wel een reisgids gaan maken met al die bezienswaardigheden, bijzondere gewoontes, verborgen plekken en lekkere eten die jullie hebben mogen zien, ervaren en proeven :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
