Siberie in zwembroek
Door: Willeke
Blijf op de hoogte en volg Willeke en Pepijn
04 Juli 2015 | Rusland, Irkoetsk
Siberië in zwembroek
We zijn in Siberië! Nooit gedacht dat we hier in onze zwembroek zouden zitten :)
We blikken terug op afgelopen week, want wat hebben we weer veel meegemaakt! We gingen vanuit Perm verder met de trein naar Irkutsk. Daar deden we drie nachten en twee dagen over. We hadden voor dit stuk treinen, wat voor ons het langst aaneengesloten stuk in de trein was, een eerste klas coupe gereserveerd. Zo hadden we ineens een coupe voor onszelf, met douche! We waren zelfs de enige toeristen in de hele wagon.. Dit keer was het een Chinese trein, dus geen Russische provodnista om voor ons te zorgen maar een Chinees meneertje. De communicatie verliep gemakkelijk, we hielden het bij wat knikjes en goedemorgen of “ 10 minutes” dat hij zei wanneer we even uitstapten bij een stop. Meer was ook echt niet haalbaar bij deze meneer. Hij kwam soms wel even grappig met ons uit het raam kijken op de gang, en keek zijn ogen uit door Pepijn’s verrekijker.
De dagen in de trein vlogen voorbij. We hebben ons prima vermaakt met lezen, puzzelen, kleuren en natuurlijk uit het raam kijken. Eten deden we van ons eigen meegebrachte voedsel (brood met tonijnsalade en noodlesoep) en eenmaal in de restauratiewagon, wat zeker geen aanrader was! Stukje taai vlees met rijst(epap). We reden ondertussen door prachtige landschappen. Steppes, waar we zelfs een hert zagen, berkenbossen, dorpjes met houten huizen, moerrassen en natuurlijk de kleine steden met treinstations waar vrouwen gedroogde vis en worstenbroodjes verkochten.
In Irkutsk werden we al opgewacht door Anna van Sputnik, de organisatie die ons de komende week begeleid. Anna had het hele programma van komende week uitgewerkt voor ons. Na op hun kantoor onze tassen voor de trekking langs het Baikalmeer klaargemaakt te hebben, gingen we met plattegrond Irkutsk in. In de middag stapten we met onze gids Seirgei in de lokale bus naar de vertrekplaats van de trekking. Onderweg hadden we nog pech met de bus, maar nadat de chauffeur even onder de bus had liggen sleutelen en wij de prachtige natuur in ons op namen langs het beekje, konden we weer verder. We kwamen aan het einde van de wereld terecht, tenminste, dat gevoel hadden we. Het dorpje waar we gingen overnachten bestond uit zo’n 50 huisjes aan het Baikalmeer, op een paar guesthouses, een kerk en winkeltje na was er niets. Als je de hoofdweg afliep kwam je in het bos terecht, waarvandaan we de volgende dag vertrokken voor de eerste dag wandelen. We sliepen in een houten huisje, heel basic, douchen met een bakje water dat je uit de regenton over je heen kon kieperen. Die avond kennis gemaakt met Seirgei, tezamen met zijn vriend wodka. Een gezellig avondje, waarbij de goden hebben verzocht om goed weer door de wodka met ze te delen. Seirgei kon er geen genoeg van krijgen en haalde ook nog wat halve liters bier voor zichzelf. Wij kropen er echter op tijd in, moe van een korte nacht in de trein. De volgende dag begon de trekking, drie dagen door de bergen wandelen/klimmen/dalen in de richting van Irkutsk. Per dag liepen we ongeveer 12-18 km. Onderweg bereidde Seirgei maaltijden, meestal salades, of een noodlesoep en natuurlijk thee. We zijn nog steeds ondersteboven van de onwijs mooie natuur die we hebben gezien. De hoge bergtoppen die we beklommen, diepe dalen waar we pijn in de knietjes van kregen, prachtige valleien vol velden met bloemen, eindeloze kiezelstranden (enkelbrekers), het helderste water van het Baikalmeer (en koud, 8 graden!), bijen (heel veel, om gek van te worden (en bang), rotsen waar vetplanten in groeien, de diepste afgronden waar je net je voeten op het paadje kon zetten, kronkelige bergpaadjes, krakende bomen, tikkende spechten, plots voorbij rennende honden en soms een andere wandelaar met volle bepakking in camouflage-kleding (zouden die echt alleen gaan wandelen?? En waarom al die borden dat je er niet mag schieten?)). En had ik al genoemd dat we van een heerlijke privé sauna (banya) hebben genoten na onze eerste wandeldag? Zo lekker!! En goed voor de spieren!
Seirgei banjerde constant flink door, die leek niet echt om zich heen te kijken. En met zijn impulsieve handelingen ging hij heel vaak bijna op zijn muil. Zo nam hij soms een klein aanloopje wanneer we een stuk omhoog moesten klimmen en dan struikelde hij over de eerste de beste steen die er lag. Beetje knullig...aan het begin grappig, daarna denk je toch echt man man man, kijk toch eens waar je loopt. Een aardige man, maar vooral heel erg met zichzelf bezig en weinig geïnteresseerd in anderen. Ondanks dat hebben we geweldige dagen gehad, konden we ook met hem lachen en heeft hij goed voor onze inwendige mens gezorgd. De spierpijn viel achteraf reuze mee gelukkig!
Na al die inspanningen hadden we wel weer wat ontspanning verdiend. We gingen twee dagen naar Olkhon eiland, dat ligt in het Baikalmeer. Zeven uur in de bus over hobbelige wegen en een stukje met een boot, maar dan ben je ook ergens. We waanden ons al in Mongolië, een dor landschap met bruine bergen. We verblijven in een fijn guesthouse, ook weer in een houten huis. Ze zijn hier goede houtbewerkers! Het is een typisch Siberisch dorp, huizen staan kriskras door elkaar, brede zandwegen met gaten waarlangs kleine winkeltjes zijn die allemaal hetzelfde verkopen, auto’s die als gekken langs scheuren, elektriciteitsmasten en kale vlaktes. We verblijven op loopafstand van het meer en hebben heerlijk in een baai op het strand gelegen, dronken lekkere koffietjes bij een uitkijkpunt en hebben vooral heerlijk geslapen! Pepijn heeft zelfs nog even in het ijskoude water van het Baikalmeer gezwommen. We zijn weer opgeladen, reizen is best zwaar (geen grap, maar we klagen niet hoor!).
Rusland laten we straks achter ons en een nieuwe uitdaging ligt op ons te wachten, Mongolië!
We hebben genoten van Rusland! Wat een ontzettend mooi land is dit. De natuur is zo puur, rauw. De mensen zijn super vriendelijk, gastvrij en behulpzaam. Als er bijvoorbeeld geen Engelse menukaart was dan probeerden de serveersters in hun gebrekkige engels uit te leggen wat ze hadden. Ook over het eten zijn we best tevreden. Iedere dag hebben we wel prima gegeten, wat we van tevoren niet zo hadden ingeschat. Wat ook wel gezegd mag worden is dat hier ontzettend mooie vrouwen rondlopen! Die staan denk ik niet in de postordercatalogus? In de hitte in mooie jurkjes en op hoge hakken, respect! Wat ik niet zo had verwacht is dat het buiten de grote steden vrij primitief is, vaak niet overal stromend water, outhouses als toilet. Het maakt echt dat we in een andere wereld zijn.
Het weer is hier ontzettend wisselend, zit je in Perm nog in de hitte (36+), stap je in Irkutsk uit de trein met lange broek en trui. Tijdens de trekking overdag zweten in korte broek en t-shirt maar ook wel een koude wind waardoor je toch je jas aantrekt en dan koelt het ’s-avonds weer zo af dat toch weer extra lagen aan moet. Ook op Olkhon Island, toen we aankwamen, heel enthousiast in korte broek en op slippers, regende het een beetje en was er een koude wind, de volgende dag was het alweer beter en de laatste dag smolten we weg in de zon. Elke keer wat anders.
Na 24 uur treinen stappen we uit in Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolië. We kijken uit naar een minder strakke planning, wederom veel natuurschoon, een andere cultuur en dus weer nieuwe avonturen!
Houden jullie het allemaal een beetje uit in de Nederlandse hitte?
We zijn in Siberië! Nooit gedacht dat we hier in onze zwembroek zouden zitten :)
We blikken terug op afgelopen week, want wat hebben we weer veel meegemaakt! We gingen vanuit Perm verder met de trein naar Irkutsk. Daar deden we drie nachten en twee dagen over. We hadden voor dit stuk treinen, wat voor ons het langst aaneengesloten stuk in de trein was, een eerste klas coupe gereserveerd. Zo hadden we ineens een coupe voor onszelf, met douche! We waren zelfs de enige toeristen in de hele wagon.. Dit keer was het een Chinese trein, dus geen Russische provodnista om voor ons te zorgen maar een Chinees meneertje. De communicatie verliep gemakkelijk, we hielden het bij wat knikjes en goedemorgen of “ 10 minutes” dat hij zei wanneer we even uitstapten bij een stop. Meer was ook echt niet haalbaar bij deze meneer. Hij kwam soms wel even grappig met ons uit het raam kijken op de gang, en keek zijn ogen uit door Pepijn’s verrekijker.
De dagen in de trein vlogen voorbij. We hebben ons prima vermaakt met lezen, puzzelen, kleuren en natuurlijk uit het raam kijken. Eten deden we van ons eigen meegebrachte voedsel (brood met tonijnsalade en noodlesoep) en eenmaal in de restauratiewagon, wat zeker geen aanrader was! Stukje taai vlees met rijst(epap). We reden ondertussen door prachtige landschappen. Steppes, waar we zelfs een hert zagen, berkenbossen, dorpjes met houten huizen, moerrassen en natuurlijk de kleine steden met treinstations waar vrouwen gedroogde vis en worstenbroodjes verkochten.
In Irkutsk werden we al opgewacht door Anna van Sputnik, de organisatie die ons de komende week begeleid. Anna had het hele programma van komende week uitgewerkt voor ons. Na op hun kantoor onze tassen voor de trekking langs het Baikalmeer klaargemaakt te hebben, gingen we met plattegrond Irkutsk in. In de middag stapten we met onze gids Seirgei in de lokale bus naar de vertrekplaats van de trekking. Onderweg hadden we nog pech met de bus, maar nadat de chauffeur even onder de bus had liggen sleutelen en wij de prachtige natuur in ons op namen langs het beekje, konden we weer verder. We kwamen aan het einde van de wereld terecht, tenminste, dat gevoel hadden we. Het dorpje waar we gingen overnachten bestond uit zo’n 50 huisjes aan het Baikalmeer, op een paar guesthouses, een kerk en winkeltje na was er niets. Als je de hoofdweg afliep kwam je in het bos terecht, waarvandaan we de volgende dag vertrokken voor de eerste dag wandelen. We sliepen in een houten huisje, heel basic, douchen met een bakje water dat je uit de regenton over je heen kon kieperen. Die avond kennis gemaakt met Seirgei, tezamen met zijn vriend wodka. Een gezellig avondje, waarbij de goden hebben verzocht om goed weer door de wodka met ze te delen. Seirgei kon er geen genoeg van krijgen en haalde ook nog wat halve liters bier voor zichzelf. Wij kropen er echter op tijd in, moe van een korte nacht in de trein. De volgende dag begon de trekking, drie dagen door de bergen wandelen/klimmen/dalen in de richting van Irkutsk. Per dag liepen we ongeveer 12-18 km. Onderweg bereidde Seirgei maaltijden, meestal salades, of een noodlesoep en natuurlijk thee. We zijn nog steeds ondersteboven van de onwijs mooie natuur die we hebben gezien. De hoge bergtoppen die we beklommen, diepe dalen waar we pijn in de knietjes van kregen, prachtige valleien vol velden met bloemen, eindeloze kiezelstranden (enkelbrekers), het helderste water van het Baikalmeer (en koud, 8 graden!), bijen (heel veel, om gek van te worden (en bang), rotsen waar vetplanten in groeien, de diepste afgronden waar je net je voeten op het paadje kon zetten, kronkelige bergpaadjes, krakende bomen, tikkende spechten, plots voorbij rennende honden en soms een andere wandelaar met volle bepakking in camouflage-kleding (zouden die echt alleen gaan wandelen?? En waarom al die borden dat je er niet mag schieten?)). En had ik al genoemd dat we van een heerlijke privé sauna (banya) hebben genoten na onze eerste wandeldag? Zo lekker!! En goed voor de spieren!
Seirgei banjerde constant flink door, die leek niet echt om zich heen te kijken. En met zijn impulsieve handelingen ging hij heel vaak bijna op zijn muil. Zo nam hij soms een klein aanloopje wanneer we een stuk omhoog moesten klimmen en dan struikelde hij over de eerste de beste steen die er lag. Beetje knullig...aan het begin grappig, daarna denk je toch echt man man man, kijk toch eens waar je loopt. Een aardige man, maar vooral heel erg met zichzelf bezig en weinig geïnteresseerd in anderen. Ondanks dat hebben we geweldige dagen gehad, konden we ook met hem lachen en heeft hij goed voor onze inwendige mens gezorgd. De spierpijn viel achteraf reuze mee gelukkig!
Na al die inspanningen hadden we wel weer wat ontspanning verdiend. We gingen twee dagen naar Olkhon eiland, dat ligt in het Baikalmeer. Zeven uur in de bus over hobbelige wegen en een stukje met een boot, maar dan ben je ook ergens. We waanden ons al in Mongolië, een dor landschap met bruine bergen. We verblijven in een fijn guesthouse, ook weer in een houten huis. Ze zijn hier goede houtbewerkers! Het is een typisch Siberisch dorp, huizen staan kriskras door elkaar, brede zandwegen met gaten waarlangs kleine winkeltjes zijn die allemaal hetzelfde verkopen, auto’s die als gekken langs scheuren, elektriciteitsmasten en kale vlaktes. We verblijven op loopafstand van het meer en hebben heerlijk in een baai op het strand gelegen, dronken lekkere koffietjes bij een uitkijkpunt en hebben vooral heerlijk geslapen! Pepijn heeft zelfs nog even in het ijskoude water van het Baikalmeer gezwommen. We zijn weer opgeladen, reizen is best zwaar (geen grap, maar we klagen niet hoor!).
Rusland laten we straks achter ons en een nieuwe uitdaging ligt op ons te wachten, Mongolië!
We hebben genoten van Rusland! Wat een ontzettend mooi land is dit. De natuur is zo puur, rauw. De mensen zijn super vriendelijk, gastvrij en behulpzaam. Als er bijvoorbeeld geen Engelse menukaart was dan probeerden de serveersters in hun gebrekkige engels uit te leggen wat ze hadden. Ook over het eten zijn we best tevreden. Iedere dag hebben we wel prima gegeten, wat we van tevoren niet zo hadden ingeschat. Wat ook wel gezegd mag worden is dat hier ontzettend mooie vrouwen rondlopen! Die staan denk ik niet in de postordercatalogus? In de hitte in mooie jurkjes en op hoge hakken, respect! Wat ik niet zo had verwacht is dat het buiten de grote steden vrij primitief is, vaak niet overal stromend water, outhouses als toilet. Het maakt echt dat we in een andere wereld zijn.
Het weer is hier ontzettend wisselend, zit je in Perm nog in de hitte (36+), stap je in Irkutsk uit de trein met lange broek en trui. Tijdens de trekking overdag zweten in korte broek en t-shirt maar ook wel een koude wind waardoor je toch je jas aantrekt en dan koelt het ’s-avonds weer zo af dat toch weer extra lagen aan moet. Ook op Olkhon Island, toen we aankwamen, heel enthousiast in korte broek en op slippers, regende het een beetje en was er een koude wind, de volgende dag was het alweer beter en de laatste dag smolten we weg in de zon. Elke keer wat anders.
Na 24 uur treinen stappen we uit in Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolië. We kijken uit naar een minder strakke planning, wederom veel natuurschoon, een andere cultuur en dus weer nieuwe avonturen!
Houden jullie het allemaal een beetje uit in de Nederlandse hitte?
-
04 Juli 2015 - 14:30
Boukje :
Wat een heerlijk verhaal weer! Ik waan me haast bij jullie, zo goed beschreven! Fijn dat jullie zo genieten! Dikke xx
-
04 Juli 2015 - 15:00
Marijke Schellen:
Weer een heel ander verhaal, en na die trein reis, dus uitgerust is het wandelen geblazen.
Ik geniet van de leuke verhalen en leer door jullie de landen waar wij niet zullen komen.
Door al die verschillen blijft het interressant.
Geniet er van
liefs Marijke -
04 Juli 2015 - 15:19
Iris:
Top verslag weer mensen! Het blijft bizar hoeveel jullie al hebben gezien en gaan zien in een relatief korte periode! Wat t weer betreft is het maar goed dat jullie wat gewend zijn aangezien NL ook zo z'n kuren heeft dus dat komt goed uit -
04 Juli 2015 - 15:21
Iris:
En m'n reactie is weer niet helemaal geplaatst... Zucht.. Het kwam erop neer heel veel plezier -
04 Juli 2015 - 16:05
Michel:
Wat een leuke verhalen weer van jullie reizen, Wil! Ik lees ze allemaal. Kijk weer uit naar het volgende verhaal! :) x -
04 Juli 2015 - 16:05
Ingrid DeSanto:
Hoi lieve Willeke en Pepijn,
Zover weg en toch zo dichtbij door jullie verhalen. Wat een mooie reis!!! Heerlijk om te doen en heerlijk om te lezen,
Dikke zoen van ons -
04 Juli 2015 - 20:00
Bram Vriens:
Nou de reis van je leven wat een inpressie van jullie reis en mongolie komt nog veel natuur en samen er van genieten groetjes Bram Vriens XXX -
05 Juli 2015 - 08:57
Lous :
Ik geloof zeker dat deze reis zwaar is, maar dat de beloning even groot is. Het is geweldig dat je zo laat 'meereizen' door deze verslagen. Dank daarvoor. Doe toch ook maar voorzichtig, met die wilde, wodkadrinkers waar je soms afhankelijk van bent ...Alhoewel, ik vertrouw eigenlijk best op jullie gezonde, nuchtere ( -
05 Juli 2015 - 09:00
Lous:
Gezonde, nuchtere -
05 Juli 2015 - 12:39
Wimseising:
Was dat Anton aus Tirol?
Het is prachtig wat jullie gezien hebben.
Groeten en knuffel.
-
05 Juli 2015 - 13:33
Paula:
Fijn dat jullie dit zo samen beleven. Blijf genieten en ons op de hoogte houden.
Liefs Paula -
07 Juli 2015 - 15:55
Gert Reinink:
Hoi Willeke,
Fijn om je verhalen te lezen! Doe wel voorzichtig met al die Wodka ;-) Het lijkt mij een hele ervaring en je weet op een leuke wijze te beschrijven wat je zoal meemaakt. Een fijne reis nog. -
09 Juli 2015 - 17:38
Suzanne:
Jullie zijn echt op reis in een andere wereld. De foto's spreken ook voor zich, zo mooi. Ik drink de eerstvolgende wodka op jullie ;-) (Gert, ze doet vast wel voorzichtig). In NL heeft de hitte weer plaatsgemaakt voor hoosbuien en een koude wind. Dus een beetje vergelijkbaar met jullie wisselvallige weer. T komende weekend wordt t weer mooi volgens mij. Heel veel plezier saampjes in Mongolië!! liefss suus -
09 Juli 2015 - 19:36
Anke:
Wat heerlijk om te lezen en even mee te kijken met de mooie foto's. Geniet van het vervolg! Liefs, Anke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
